Για να φτάσετε στο Νυμφαίο περνάτε υποχρεωτικά από το χωριό Αετός, όπου αξίζει να σταματήσετε για να δείτε κάποια αρχοντόσπιτα των αρχών του 20ού αιώνα με ωραία αετώματα, εξώστες και σκαλιστά ταβάνια. Ο δρόμος από τον Αετό προς το Νυμφαίο ανηφορίζει με ωραίες στροφές και σας χαρίζει σπουδαία θέα μέχρι να φτάσετε στο Νυμφαίο. Ο,τι κι αν έχετε ακούσει γι’ αυτό το διάσημο ορεινό χωριό, για το οποίο οι Ευρωπαίοι έλεγαν τον 19ο αιώνα ότι δεν είχε να ζηλέψει τίποτε από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, είναι λίγο. Αν περπατήσετε στα στενά δρομάκια που θα σας αφήσουν άφωνους από την ομορφιά, θα καταλάβετε γιατί είναι ο καλύτερα διατηρημένος παραδοσιακός οικισμός της Βόρειας Ελλάδας. Και ούτε μπορείτε να φανταστείτε ότι ακολουθώντας τη μοίρα των ορεινών οικισμών της Ελλάδας, το σημερινό γεμάτο ζωή χωριό, άδειασε κάποτε και γύρω στις αρχές του 1980 είχε σχεδόν ερημώσει.
Η σημερινή εικόνα είναι ένα κατόρθωμα που πέτυχαν μερικοί ονειροπόλοι παλιοί Νεβεσκιώτες, όπως ο γνωστός οινοποιός Γιάννης Μπουτάρης, ο πρόεδρος του χωριού δημοσιογράφος και συγγραφέας Νικόλαος Μέρτζος και άλλοι επώνυμοι (όπως ο πρέσβης Τζων Σωσσίδης) και ανώνυμοι χρηματοδότες. Με τις προσπάθειές τους ξανάχτισαν πολλά από τα ερειπωμένα σπίτια, τα καλντερίμια, τα δικά τους αρχοντικά, ενώ ευαισθητοποίησαν κι άλλους Νεβεσκιώτες, οι οποίοι ξαναγύρισαν στα παρατημένα τους σπίτια.
Το κυριότερο ήταν όμως ότι δημιουργήθηκαν μερικοί σπουδαίοι ξενώνες, αφού όλοι είχαν καταλάβει ότι το χωριό θα ξαναζωντάνευε μόνο αν μπορούσε να κρατήσει μερικούς ανθρώπους και να τους δώσει μια επαγγελματική προοπτική.
Οπως θα διαπιστώσετε, το πανέμορφο Νυμφαίο (το οποίο είναι μόλις το ένα τρίτο του παλιού μεγάλου χωριού) έχει αρκετούς μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι ζουν εξυπηρετώντας τους αμέτρητους επισκέπτες.
ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ
Βρίσκεται μόλις 800 μ. ανατολικά του χωριού και εδώ θα δείτε αρκούδες στο φυσικό τους βιότοπο! Ο Αρκτούρος ιδρύθηκε το 1992 και για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της αρκούδας χορεύτριας ξεκίνησαν κατασχέσεις ζώων. Τα ζώα μετά από θεραπείες και διαδικασία προσαρμογής ζουν στο καταφύγιο στο Νυμφαίο σε μια έκταση 50 στρεμμάτων, σε δάσος οξιάς. Σήμερα ζουν εδώ 13 αρκούδες. Το κέντρο παραμένει κλειστό μετά τις αρχές Ιανουαρίου και έως τα τέλη του Μάρτη γιατί οι αρκούδες πέφτουν σε χειμωνιάτικο λήθαργο (δείτε στο Διαδίκτυο - www.arcturos.gr - σε ζωντανή μετάδοση τη ζωή των αρκούδων από τις 8 κάμερες που βρίσκονται περιμετρικά του καταφυγίου).
ΔΙΑΜΟΝΗ
«Αθηνά» (23860 31141, www.xenonasathina.gr). Η καλύτερή σας επιλογή στο Νυμφαίο και μια μοναδική περίπτωση για να δείτε, και να μείνετε, σε αληθινό νεβεσκιώτικο αρχοντικό. «La Moara» (23860 31377, www.lamoara.gr). Διάσημος πολυτελής ξενώνας, πιστός στην τοπική αρχιτεκτονική. «La Soare» (2310 552320). Παλιό αρχοντόσπιτο του Νυμφαίου εξαιρετικά ανακαινισμένο -μέλος των «Historic Hotels of Europe». «Εντερνέ» (23860 31230, www.enterne.gr). Ακριβώς στο κέντρο του χωριού, με αρκετή πολυτέλεια και ανέσεις. «Casa Mare» (23860 31107, www.casamare.gr). Ωραίος ξενώνας ψηλά πάνω από το χωριό σε σημείο με την καλύτερη θέα.
ΠΟΥ ΘΑ ΦΑΤΕ
«Νέβεσκα» (23860 31422). Δοκιμάστε χοιρινό με λάχανο, σούπες, κοκκινιστά και κόκορα κρασάτο. «Πλατεία» (6947153604). Φημίζεται για το ζυγούρι με δαμάσκηνα, το μοσχάρι με σταφίδες, το κυνήγι. «Λινούρια» (23860 31030). Εστιατόριο του ομώνυμου ξενώνα με ωραία μαγειρευτά. «Αρχοντικό» (23860 31107). Το εστιατόριο του ξενοδοχείου «Casa Mare» με φημισμένα κρεατικά στάμνας.
Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΩΝ ΧΡΥΣΙΚΩΝ
Το χωριό αρχικά ονομάστηκε Νιβεάστα, αλλά μετά από μια περίοδο επιθέσεων Αρβανιτών έγινε Νέβεσκα, αρβανίτικο όνομα που σημαίνει «σαν εμάς δεν έχει» (σημαίνει επίσης και «δεν υπάρχει νύφη»), ενώ μετονομάσθηκε σε Νυμφαίο το 1928. Από τα τέλη του 17ου αιώνα εδώ εγκαταστάθηκαν Βλάχοι αργυροχρυσοχόοι από τις ερημωμένες από τους Τούρκους βλάχικες μητροπόλεις Μοσχόπολη και Νικολίτσα και για τρεις αιώνες συνολικά το χωριό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα αργυροχρυσοχοΐας στα Βαλκάνια.
Οι Νιβεστιάνοι χρυσικοί ταξίδευαν παντού, πουλούσαν τα ασημικά τους σε όλη την Ευρώπη και τη Ρωσία και έφτιαχναν μαγαζιά στο εξωτερικό. Αργότερα πολλοί ασχολήθηκαν με το εμπόριο του καπνού και του βαμβακιού και έφτιαξαν τεράστιες περιουσίες. Αυτοί οι εύποροι Νυμφαιώτες δεν δημιούργησαν μόνο πλούτο για τον εαυτό τους, αλλά στήριξαν με αμέτρητες δωρεές και ευεργεσίες το χωριό τους. Ηταν δηλαδή εκτός από εύποροι και ευπατρίδες. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν ο Μίχας Τσίρλης, τα μέλη της οικογένειας Σωσσίδη, ο Ζαν Νίκου και ο Κωνσταντίνος Μίσσιου (παππούς των αδελφών Μπουτάρη) και άλλοι πολλοί οι οποίοι χάρισαν λάμψη και φήμη στη μικρή τους πατρίδα.
Περπατώντας στα σοκάκια του Νυμφαίου, στα καλντερίμια και τις γειτονιές θα δείτε τα λαμπρά αρχοντικά των μεγάλων πλούσιων σογιών του Νυμφαίου και όλα όσα σώθηκαν από τον χρόνο και την εγκατάλειψη. Ανάμεσά τους την εντυπωσιακή Νίκειο Σχολή, το αρχιτεκτονικό σήμα-κατατεθέν του Νυμφαίου, το οποίο δεσπόζει από μακριά ανάμεσα στα πέτρινα σπίτια του χωριού. Το δώρισε στο Νυμφαίο το 1928 ο μεγάλος καπνέμπορος Ζαν Νίκου. Στο επιβλητικό κτίριο ξεχωρίζουν τα εκλεκτικίστικα αρχιτεκτονικά στοιχεία, τα νεοβυζαντινά διακοσμητικά και το εντυπωσιακό πέτρινο καμπαναριό.
Θα δείτε επίσης την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, προστάτη των ναυτικών και των Νεβεσκιωτών που ταξίδευαν στην Αίγυπτο. Χτίστηκε το 1867 από τον Νεβεσκιώτη μεγιστάνα Μίχα εφένδη Τσίρλη. Αναστηλώθηκε το 2000 με δωρεά του Νεβεσκιώτη Νίκου Σωσσίδη, γιου του γνωστού πρέσβη Τζων Σωσσίδη. Ακριβώς δίπλα στον ναό υπάρχει το παλιό νεκροταφείο του χωριού στο οποίο οι νεκροί θάβονταν ανάλογα με τις γειτονιές που ζούσαν στο χωριό (π.χ. ανατολικά ζούσες στο χωριό, ανατολικά θαβόσουν στο νεκροταφείο). Εκεί υπάρχουν μερικοί εξαιρετικής αισθητικής παλιοί τάφοι (θαυμάσιος ο άγγελος του 1896 και τα κιγκλιδώματα στον τάφο της οικογένειας Νίκου).
ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΡΓΥΡΟΧΡΥΣΟΧΟΪΑΣ
Η ιστορική μνήμη του Νυμφαίου διατηρείται περίφημα εδώ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα σύνεργα των Νεβεσκιωτών αργυροχρυσοχόων: τραμπουλέδες, μασγαλάδες, μπορσονιέρες, παντέφια και τα εκπληκτικά τους κασελάκια, με τις κρύπτες και τα συρταράκια. Στο ισόγειο θα δείτε και το περίφημο σαλονάκι του μεγάλου Νεβεσκιώτη ευεργέτη Μίχα εφένδη Τσίρλη.
www.ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου