Οδηγίες προς ψηφοφόρους

Μια όμορφη μέρα ξεκινάει σήμερα. Σήμερα ψηφίζουμε. Είναι μια παραδοσιακά ιερή πράξη για κάθε Ελληνική οικογένεια. Σε όποια τάξη οικονομική και αν ανήκει, η ψήφος είναι ιερή και επτασφράγιστο μυστικό.

Οι ψηφοφόροι χωρίζονται στις εξής φυλές.

1. Αυτοί που είναι σαν τους γαλατάδες ή τους κυνηγούς. Ξυπνάνε από τα άγρια χαράματα και με το που ανοίξουν οι κάλπες είναι πρώτοι πρώτοι έξω από την αίθουσα λες και περιμένουν καμιά επιταγή. Πάνε μέσα, ψηφίζουν και μετά καμαρώνουν για την θεάρεστη πράξη τους και βγαίνουν έξω με το χαμόγελο του μεγαλομ...... Ψήφισαααα. Ασε που άμα δουν κάποιον γνωστό όταν βγαίνουν αρχίζουν..τώρα πας? Α εγώ ψήφισα, τώωωωωωωωωωωρα!!!!

Δεν φτάνει που δεν κοιμήθηκε όλη νύχτα απο την αγωνία, που σηκώθηκε απο τα άγρια χαράματα, περιμένει και 14 ώρες σαν μ...... να βγούν τα αποτελέσματα.

2. Αυτοί που νομίζουν οτι θα πάνε σε καμιά δεξίωση και αρχίζουν να ντύνονται και να χτενίζονται οι κυρίες, και να τα αρώματα και τα ταγιερ και οι τσάντες. Αφού ετοιμαστούν βγάζουν απο το γκαράζ το μεγάλο το καλό αμάξι, το ακριβό και πάνε στο εκλογικό τμήμα και εκεί αρχίζει η φιγούρα. Υφος χιλίων καρδιναλίων και λες και έχει ανακαλύψει το φάρμακο για την φαλάκρα. Ωπα ρε χαμένε, μια ψήφο έριξες σε ένα κουτί και μετά τι? Παπάρα.

3. Ο ψηφοφόρος ο δημοσιοσ(χεσίτης). Θα τον ακούς να χερετάει όποιον βλέπει σε ακτίνα που σαρώνει ραντάρ απο awacs. Όλους τους ξέρει, ανεξάρτητα από ποιον πολιτικό χώρο είναι.

Θα χαιρετήσει ακόμα και την καθαρίστρια του εκλογικού κέντρου. Φυσικά γνωρίζει οοοοοοοοοοοοολη την εφορευτική επιτροπή, ακόμα και το παραβάν.

4. Ο φανατικός, καλά αυτός ξεχωρίζει απο μακριά, ανάλογα τι κόμμα είναι φοράει και ανάλογα ρούχα:

Ο νεοδημοκράτης κουστούμι μπλειζερ να ταιριαζει το χρώμα με το κόμμα (άτσα κουστουμιά ο σακάτης), ρολοϊ το καλό και φυσικά έχει αυτό το περιφρονητικό ύφος για οτιδήποτε άλλο εκτός των ομοίων του.

Ο πασόκος, παντελόνι υφασμάτινο, ζιβάγκο αν είναι χειμώνας και πουκαμισάκι ριγωτό κοντομάνικο το καλοκαίρι, με πράσινη ρίγα.

Ο κουκουές, αξύριστος, να δηλώνει τσες, ρούχο ασιδέρωτο να υποδηλώνει την κακουχία που περνάει από το σκληρό απολιταρχικό καθεστώς, μπλούζα χοντρή και παπούτσια που είναι άσπρα από τον ασβέστη ή το χώμα στο οποίο σέρνετε καθημερινά για το μεροκάματο και τις 3 και 60.

Ο συνασπισπιστής, τελευταία λέξη της μόδας στο ρούχο, τζινάκι και πουκαμισάκι μάρκα όχι μαλακίες, γυαλάκι ηλίου που κάνει 4 μηνιάτικα της γενιάς των εφτακοσίων που αντιπροσωπεύει και καλά, τίμπερλαντ παπουτσάκι και ύφος τσαμπουκαλεμένου επαναστάτη της πορδής.

Επίσης οι εκλογές, έχουν και ένα ακόμα πιο σημαντικό χαρακτήρα που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει. Είναι ευκαιρία να μαζευτούν στο σπίτι κάποιου συγγενή και να φάνε το μεσημέρι το πατροπαράδοτο αρνάκι στον φούρνο με πατάτες. Ανεξάρτητα ιδεολογίας το αρνάκι θα το ξεσκίσουμε μια φορά. Και εκεί αρχίζει κάποιος την κουβέντα για τα αποτελέσματα και κουβέντα στην κουβέντα πιάνονται στα χέρια κουνιάδοι, μπατζανάκηδες και συμπεθέροι. Έχουν σφαχτεί συμπεθέρια, αδέρφια που δεν ξαναμίλησαν ποτέ, νύφες και γαμπροί που δεν ξαναμίλησαν στα πεθερικά τους. Να δείς που αυτό κατά την ταπεινή μου γνώμη, πρέπει να έιναι η έμεση εκδικίση του καημένου του αρνιού. Με φάγατε? Φαγωθείτε π......... τώρα.

Οι επιζήσαντες απο το μεσημεριανό γεύμα μετά πρέπει και να πάνε μια βόλτα να χωνέψουν, να πιούν ένα φρέντο βρε αδερφέ, να λοιπον το μποτιλιάρισμα παραλιακή. 2 ώρες να πανε, 2 να έρθουν και ο καφές στο πόδι ή στην καντίνα γιατί τελικά δεν έβρισκαν τραπέζι να καθήσουν.

Και έρχετε η ώρα του πανικού. Εκεί καμιά ώρα πριν κλείσουν οι κάλπες.

Ανοίγουμε το συρτάρι με όλα τα διαφημιστικά από πιτσαρίες, σουβλατζίδικα, ψησταριές, κινέζικα και αρχίζουμε να παραγγέλνουμε. Έχουμε και τα μπυρόνια στην ψύξη από το μεσημέρι να ισιώσουν και παραγγέλνουμε να φάνε οι μισοί τρακόσιοι.

Έρχονται τα φαγητά και η Ελληνική οικογένεια επιτέλους στρώνετε γύρω απο την 50αρα επίπεδη τηλεόραση με τα 600 HDMI και τα 200Hz ανανέωση και ανάλυση 16.000 x 8.000.000 υψωμένο στην ογδόη και τις 1200 δόσεις, για να δει τα πρώτα αποτελέσματα του μοναδικού εκλογικού κέντρου της αγίας Πουλχερίας σε κάποιο ακριτικό νησί των 70 κατοίκων. Και εκεί φυσικά όπως μόνο ο κάθε Έλλην που σέβετε τον εαυτό του έχει βγάλει το συμπέρασμα για τον τελικό νικητή. Αν είναι το κόμμα του αράζει στον καναπέ, πιάνει το σουβλάκι και την μπύρα και αρχίζει τα γνωστά...τα γ...... πάλι τα π...... του κερατά. Αν πάλι το κόμμα του δεν είναι ευνοημένο από αυτό το πρώτο εκλογικό αποτέλεσμα αρχίζει, εεεεελα μωρέ τους μ......., μας δείχνουν εκεί ένα κωλοχώρι του κερατά, σιγά τώρα, την Αθήνα να μας δείξουν, εκεί να δουν τα α....... μας οι άχρηστοι κλπ κλπ.

Μέσα στην νύχτα θα πανυγηρίσει και θα μουτζώσει ο καθένας καμιά 30αρια φορές, θα σκάσουν και βεγγαλικά, και βόλτες με κόρνες στην ομόνοια, και μετά βόλτα στα κωλάδικα αν είναι νικητές να κατεβάσουν κανα τζώνη και να δουν και κανα κώλο της προκοπής.

Και την άλλη μέρα, ένα ΘΑΥΜΑ της Μεγαλόχαρης συμβαίνει μετά απο κάθε εκλογική νύχτα. Ολοι, μα όλοι είναι νικητές. Όποιον και να ρωτήσεις ανεξάρτητα τι έριξε, νικήσαμε θα σου πεί. Αυτό μόνο οι Ελληνάρες το καταφέρνουμε, κατι σαν το EURO 2004 ένα πράγμα.

Τελικά πρέπει να είμαστε και πολύμαζόχας λαός, απολαμβάνουμε με κάθε λεπτομέρια την διαδικασία επιλογής του ποιος θα μας πηδάει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Επιλέγουμε νταβατζή στην ουσία. Και οι Ευρωπαίοι ψηφίζουν αύριο, αλλά τα καραγκιοζιλίκια τα δικά μας δεν τα κάνουν.

Σκεφτήτε λίγο τον κωμικοτραγικό τρόπο που ψηφίζουμε και μετά αναρωτηθήτε γιατί δεν πάει μπροστά αυτός ο τόπος.

Μετά τιμής: Istoploigos