ΣΕΛΗΝΗ: Η ΕΥΑ, ‘ Η Η ΑΔΕΛΦΗ ΤΗΣ ΓΗΣ ?
Μερικοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η Σελήνη δεν παίζει κανένα ρόλο στη Βιολογία του Σύμπαντος, ούτε επηρεάζει τη ζωή στη Γη. Κι ακόμη ότι δεν έχει καμιά σχέση με τη διαμόρφωση του κλίματος και του καιρού, στα διάφορα σημεία της υδρογείου.
Τη θεωρούν απλό καθρέφτη που αντανακλά το ηλιακό φως, μούσα των ποιητών και προστάτη των ερωτευμένων.
Υπάρχουν, όμως, εργασίες, έρευνες και διαπιστώσεις πολλών διαπρεπών επιστημόνων, που εκμηδενίζουν τις απόψεις αυτές, αφού έχουν να παρουσιάσουν στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν ότι η Σελήνη, που είναι το πιο κοντινό ουράνιο σώμα στη Γη, παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ζωής πάνω στον Πλανήτη μας.
Όπως είναι γνωστό η Σελήνη περιστρέφεται γύρω από τη Γη σε 29 μέρες 12 ώρες και 44 λεπτά. Στο διάστημα αυτό γίνονται και οι 4 φάσεις της.
Ο χρόνος αυτός είναι μια αναλογία του κύκλου του Κρόνου γύρω από τον Ηλιο, 29 έτη 5 μήνες 17 ημέρες, γεγονός που κάτι σημαντικό σημαίνει.
Στο ίδιο διάστημα η Σελήνη κάνει κι' αυτή μια περιστροφή γύρω από τον άξονά της, από δυσμάς προς ανατολάς, σε χρόνο 27 ημέρες 7 ώρες και 43 λεπτά.
Το γεγονός, όμως, ότι κάθε μέρα σε κάθε τόπο, ανατέλλει όλο και πιο αργά, μας αποκλείει τη δυνατότητα να δούμε το αθέατό της ημισφαίριο – είναι έτσι ρυθμισμένη.
Μόνο μια ειδική κίνηση της Σελήνης, η λίκνιση, επιτρέπει κατά καιρούς να δούμε και πέρα από το συνηθισμένο ημισφαίριο, προς το αθέατο, σε ποσοστό 18%. Αυτό όμως μόνο οι αστρονόμοι μπορούν να το προσέξουν.
Αν τώρα έρθουμε «στα γρανάζια του πλανητικού συστήματος», στο καλορυθμισμένο ρολόι , η Σελήνη μοιάζει να είναι ο παλινδρομών τροχός με την τρίχα στο γνωστό μας παλιό ρολόι.
ΣΕΛΗΝΗ Η ΑΔΕΛΦΗ ΤΗΣ ΓΗΣ?
Η ανάλυση των πετρωμάτων της Σελήνης, που έγινε τόσο από τους Σοβιετικούς όσο και από τους Αμερικανούς επιστήμονες, αμφισβητεί ότι η χλωμή θεά, αποσπάσθηκε από τη Γη, από την πλευρά του Ειρηνικού Ωκεανού. Ότι είναι Εύα από την πλευρά του Αδάμ. Ότι είναι κόρη της Γης, αλλά δείχνει ότι είναι αδελφή της, που δημιουργήθηκε ίσως νωρίτερα από τη Γη, πριν από 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Και «είδε» τη Γη να εξελίσσεται στη σημερινή της μορφή.
Αυτή η άποψη προέρχεται από τη διαπίστωση ότι τα πετρώματα της Γης και της Σελήνης, δεν μοιάζουν καθόλου. Ωστόσο στη Σελήνη βρέθηκαν ασβεστόλιθοι που συνδέονται στενά με την οργανική ύλη.
Η «θεά Εκάτη των Αρχαίων» δεν είναι τελείως νεκρό σώμα. Διάφορες διεργασίες γίνονται στο δορυφόρο μας. Όπως εκρήξεις ηφαιστείων με εκτοξεύσεις αερίων και υδρατμών. Οι σεισμοί είναι πυκνοί, αλλά μικρής έντασης, μέχρι 1 ρίχτερ. Γεγονός πού σημαίνει ότι είναι ανάλογοι του μεγέθους της Σελήνης. Διαρκούν όμως δραματικά περισσότερο. Διαρκούν πολλές ώρες. Η Σελήνη μοιάζει
με μια καμπάνα που συνεχίζει να πάλλεται μετά το πρώτο χτύπημα.
Ακόμη σημειώνονται τα παροδικά σεληνιακά φαινόμενα, διάφορες εκλάμψεις και αλλαγές χρωμάτων μέσα σε κρατήρες που δεν έχουν ακόμα ερμηνευθεί.
Στην περίοδο της Νέας Σελήνης ή σεληνιακή σφαίρα δε στέλνει ούτε φως ούτε θερμότητα. Κατά την Πανσέληνο τα φαινόμενα αυτά αναπτύσσονται στο ανώτατο όριο.
Η Σελήνη αντανακλά το 15% του ηλιακού φωτός που δέχεται στη Γη, κατά την Πανσέληνο. Το φως που εκπέμπει είναι 500.000 φορές λιγότερο από αυτό του Ηλιου. Η θερμότητα που εκπέμπει είναι 188.000 φορές μικρότερη. Μη νομίσουμε όμως ότι ή Σελήνη μόνο μας στέλνει:
Παίρνει από μας φως, και μαγνητισμό που εκπέμπει η Γη.
Ο μαγνητισμός είναι εκείνος που παίζει σημαντικό ρόλο στη σχέση Γης - Σελήνης.
Η Σελήνη δημιουργεί γύρω της ασθενές μαγνητικό πεδίο, αλλά ανιχνεύσιμο. Αυτό είναι μία πρόσφατη σημαντική ανακάλυψη. Διότι μαγνητικό πεδίο , σημαίνει ρευστός πυρήνας στο κέντρο της σεληνιακής σφαίρας. Το μαγνητικό πεδίο του δορυφόρου μας είναι πολύ περίπλοκο. Επειδή δε, είναι κοντά μας, επηρεάζει τη Γη σημαντικά.
Φαίνεται να υπάρχουν τρία είδη:
Το εξωτερικό, που μελετήθηκε από τη Σεληνιακή τροχιά, τα μόνιμα μαγνητικά πεδία που υπάρχουν σε συγκεκριμένες περιοχές, και τα πεδία που παράγονται με αλληλεπιδράσεις, με τον ηλιακό άνεμο. ( Ο τελευταίας είναι μια ροή σωματιδίων ιονισμένων, που προέρχονται από τον Ηλιο). Η μέση ένταση του πεδίου είναι μονάχα το ένα δεκάκις χιλιοστό της γήινης, αλλά σ' ορισμένα σημεία, αυτό φαίνεται να αυξάνεται από δέκα μέχρι εκατό φορές, ένα γεγονός που καλύπτεται ακόμα από αρκετό μυστήριο, μια που η αιτία μιας τέτοιας μαγνητικής διατάραξης δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα.
Η μαγνητόσφαιρα της Σελήνης επηρεάζεται από τον ηλιακό άνεμο και από το μαγνητικό πεδίο της Γης.
Έχει επιστημονικά αποδειχτεί, ότι η Σεληνιακή έλξη, η βαρύτητα της Σελήνης έστω κι' αν είναι το 1/6 της γήινης, δημιουργεί τις θαλάσσιες παλίρροιες στον πλανήτη μας, με πιο αντιπροσωπευτική εκείνη του πορθμού του Ευρίπου στη Χαλκίδα.
Υπάρχουν και παλίρροιες ατμοσφαιρικές, αλλά δεν έχουν μελετηθεί καλά ακόμη. Οι παλίρροιες των υδάτων αποτελούν φαινόμενα πράγματι θεαματικά.
Ο Ηλιος ασκεί κι' αυτός ελκτική δύναμη στα νερά των θαλασσών. Είναι όμως, τόσο μακριά, ώστε η επίδρασή του δεν είναι αξιόλογη, από την πλευρά αυτή.
Παρά μόνο όταν η ελκτική του δύναμη προστίθεται σ' αυτή της Σελήνης. Οι ελκτικές δυνάμεις αθροίζονται και προκαλούν τις μέγιστες παλίρροιες. Αυτό συμβαίνει κατά τη Νέα Σελήνη και κατά την Πανσέληνο.
Λόγω της Σεληνιακής έλξης, τα νερά των θαλασσών καθημερινά παρουσιάζουν μία υδάτινη διόγκωση προς το μέρος που βρίσκεται η Σελήνη, αλλά και προς το αντίθετο σημείο.
Νεώτερες παρατηρήσεις αναφέρουν ότι οι παλίρροιες επηρεάζουν και τον πυρήνα της Γης, που είναι διάπυρος - ρευστός. Γιατί έχει παρατηρηθεί ότι η Γη κάνει μία κίνηση, σαν ακατάπαυστη αναπνοή. Ο φλοιός της κινείται ρυθμικά, όπως οι παλίρροιες δύο φορές την ήμερα. Οι ήπειροι ανυψώνονται 50 εκατοστά στον ισημερινό, και 30 στα πλάτη. Δηλαδή η Γη φουσκώνει και ξεφουσκώνει.
Ισως αυτή να είναι μία αιτία της πρόκλησης των σεισμών. Ο σεισμός της 26/112/04 στην Ινδονησία, έγινε με πανσέληνο.
Η Σελήνη, κάθε στιγμή, από κει που βρίσκεται έλκει τη Γη σαν αναροφητήρας. Τα φαινόμενα της παλίρροιας στη Γη έχουν διάφορες επιπτώσεις.
Υπάρχει όμως κι ένα γεγονός που δε το βάζει ο νους του ανθρώπου:
Η πορεία της Γης προς τα εμπρός και η παλινδρόμηση των ρευμάτων της παλίρροιας, που προκαλεί η Σελήνη, λένε οι ειδικοί, φέρνει μία προοδευτική μείωση στην ταχύτητα του πλανήτη μας. Μερικά δευτερόλεπτα κάθε αιώνα. Με αποτέλεσμα, η διάρκεια του ημερονυκτίου να μεγαλώνει. Έτσι σύμφωνα με υπολογισμούς πριν από 600 εκατομμύρια χρόνια το έτος είχε 424 ήμερες. Πριν 100 εκατομμύρια 370 και σήμερα 365 ήμερες. Με τους ίδιους υπολογισμούς μετά από 600 εκατομμύρια χρόνια, το έτος θα έχει 306 ημέρες. Εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τι σημαίνει αυτό στην πορεία των εποχών.
Εκτός από αυτά έχουν εντοπιστεί σχέσεις των φάσεων της Σελήνης με την εξέλιξη του κλίματος στη Γη. Οι παλιότεροι και ιδιαίτερα οι ναυτικοί, ήξεραν τί καιρό θα κάνει, ανάλογα, αν το νέο φεγγάρι ήταν όρθιο ή πλαγιαστό. Κάτι που το έχουμε ακούσει όλοι μας.
Οι θέσεις αυτές προϋποθέτουν αλλαγές στην τροχιά της Σελήνης μεταξύ Ηλίου και Γης, γεγονός που διαμορφώνει ανάλογα τον καιρό.
Τελευταία οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι υπάρχει ένας κύκλος 19 χρόνων της βαρυτικής έλξης της Σελήνης, που επηρεάζει ανάλογα το κλίμα της Γης. Και διαμορφώνει τη θερμοκρασία των θαλασσών, την δημιουργία και πορεία κυκλώνων και αντικυκλώνων, και άλλων καιρικών φαινομένων.
Ο αποτρεπτικός ρόλος της Σελήνης για χαοτική κίνηση του άξονα της Γης
Μερικοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η Σελήνη δεν παίζει κανένα ρόλο στη Βιολογία του Σύμπαντος, ούτε επηρεάζει τη ζωή στη Γη. Κι ακόμη ότι δεν έχει καμιά σχέση με τη διαμόρφωση του κλίματος και του καιρού, στα διάφορα σημεία της υδρογείου.
Τη θεωρούν απλό καθρέφτη που αντανακλά το ηλιακό φως, μούσα των ποιητών και προστάτη των ερωτευμένων.
Υπάρχουν, όμως, εργασίες, έρευνες και διαπιστώσεις πολλών διαπρεπών επιστημόνων, που εκμηδενίζουν τις απόψεις αυτές, αφού έχουν να παρουσιάσουν στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν ότι η Σελήνη, που είναι το πιο κοντινό ουράνιο σώμα στη Γη, παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ζωής πάνω στον Πλανήτη μας.
Όπως είναι γνωστό η Σελήνη περιστρέφεται γύρω από τη Γη σε 29 μέρες 12 ώρες και 44 λεπτά. Στο διάστημα αυτό γίνονται και οι 4 φάσεις της.
Ο χρόνος αυτός είναι μια αναλογία του κύκλου του Κρόνου γύρω από τον Ηλιο, 29 έτη 5 μήνες 17 ημέρες, γεγονός που κάτι σημαντικό σημαίνει.
Στο ίδιο διάστημα η Σελήνη κάνει κι' αυτή μια περιστροφή γύρω από τον άξονά της, από δυσμάς προς ανατολάς, σε χρόνο 27 ημέρες 7 ώρες και 43 λεπτά.
Το γεγονός, όμως, ότι κάθε μέρα σε κάθε τόπο, ανατέλλει όλο και πιο αργά, μας αποκλείει τη δυνατότητα να δούμε το αθέατό της ημισφαίριο – είναι έτσι ρυθμισμένη.
Μόνο μια ειδική κίνηση της Σελήνης, η λίκνιση, επιτρέπει κατά καιρούς να δούμε και πέρα από το συνηθισμένο ημισφαίριο, προς το αθέατο, σε ποσοστό 18%. Αυτό όμως μόνο οι αστρονόμοι μπορούν να το προσέξουν.
Αν τώρα έρθουμε «στα γρανάζια του πλανητικού συστήματος», στο καλορυθμισμένο ρολόι , η Σελήνη μοιάζει να είναι ο παλινδρομών τροχός με την τρίχα στο γνωστό μας παλιό ρολόι.
ΣΕΛΗΝΗ Η ΑΔΕΛΦΗ ΤΗΣ ΓΗΣ?
Η ανάλυση των πετρωμάτων της Σελήνης, που έγινε τόσο από τους Σοβιετικούς όσο και από τους Αμερικανούς επιστήμονες, αμφισβητεί ότι η χλωμή θεά, αποσπάσθηκε από τη Γη, από την πλευρά του Ειρηνικού Ωκεανού. Ότι είναι Εύα από την πλευρά του Αδάμ. Ότι είναι κόρη της Γης, αλλά δείχνει ότι είναι αδελφή της, που δημιουργήθηκε ίσως νωρίτερα από τη Γη, πριν από 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Και «είδε» τη Γη να εξελίσσεται στη σημερινή της μορφή.
Αυτή η άποψη προέρχεται από τη διαπίστωση ότι τα πετρώματα της Γης και της Σελήνης, δεν μοιάζουν καθόλου. Ωστόσο στη Σελήνη βρέθηκαν ασβεστόλιθοι που συνδέονται στενά με την οργανική ύλη.
Η «θεά Εκάτη των Αρχαίων» δεν είναι τελείως νεκρό σώμα. Διάφορες διεργασίες γίνονται στο δορυφόρο μας. Όπως εκρήξεις ηφαιστείων με εκτοξεύσεις αερίων και υδρατμών. Οι σεισμοί είναι πυκνοί, αλλά μικρής έντασης, μέχρι 1 ρίχτερ. Γεγονός πού σημαίνει ότι είναι ανάλογοι του μεγέθους της Σελήνης. Διαρκούν όμως δραματικά περισσότερο. Διαρκούν πολλές ώρες. Η Σελήνη μοιάζει
με μια καμπάνα που συνεχίζει να πάλλεται μετά το πρώτο χτύπημα.
Ακόμη σημειώνονται τα παροδικά σεληνιακά φαινόμενα, διάφορες εκλάμψεις και αλλαγές χρωμάτων μέσα σε κρατήρες που δεν έχουν ακόμα ερμηνευθεί.
Στην περίοδο της Νέας Σελήνης ή σεληνιακή σφαίρα δε στέλνει ούτε φως ούτε θερμότητα. Κατά την Πανσέληνο τα φαινόμενα αυτά αναπτύσσονται στο ανώτατο όριο.
Η Σελήνη αντανακλά το 15% του ηλιακού φωτός που δέχεται στη Γη, κατά την Πανσέληνο. Το φως που εκπέμπει είναι 500.000 φορές λιγότερο από αυτό του Ηλιου. Η θερμότητα που εκπέμπει είναι 188.000 φορές μικρότερη. Μη νομίσουμε όμως ότι ή Σελήνη μόνο μας στέλνει:
Παίρνει από μας φως, και μαγνητισμό που εκπέμπει η Γη.
Ο μαγνητισμός είναι εκείνος που παίζει σημαντικό ρόλο στη σχέση Γης - Σελήνης.
Η Σελήνη δημιουργεί γύρω της ασθενές μαγνητικό πεδίο, αλλά ανιχνεύσιμο. Αυτό είναι μία πρόσφατη σημαντική ανακάλυψη. Διότι μαγνητικό πεδίο , σημαίνει ρευστός πυρήνας στο κέντρο της σεληνιακής σφαίρας. Το μαγνητικό πεδίο του δορυφόρου μας είναι πολύ περίπλοκο. Επειδή δε, είναι κοντά μας, επηρεάζει τη Γη σημαντικά.
Φαίνεται να υπάρχουν τρία είδη:
Το εξωτερικό, που μελετήθηκε από τη Σεληνιακή τροχιά, τα μόνιμα μαγνητικά πεδία που υπάρχουν σε συγκεκριμένες περιοχές, και τα πεδία που παράγονται με αλληλεπιδράσεις, με τον ηλιακό άνεμο. ( Ο τελευταίας είναι μια ροή σωματιδίων ιονισμένων, που προέρχονται από τον Ηλιο). Η μέση ένταση του πεδίου είναι μονάχα το ένα δεκάκις χιλιοστό της γήινης, αλλά σ' ορισμένα σημεία, αυτό φαίνεται να αυξάνεται από δέκα μέχρι εκατό φορές, ένα γεγονός που καλύπτεται ακόμα από αρκετό μυστήριο, μια που η αιτία μιας τέτοιας μαγνητικής διατάραξης δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα.
Η μαγνητόσφαιρα της Σελήνης επηρεάζεται από τον ηλιακό άνεμο και από το μαγνητικό πεδίο της Γης.
Έχει επιστημονικά αποδειχτεί, ότι η Σεληνιακή έλξη, η βαρύτητα της Σελήνης έστω κι' αν είναι το 1/6 της γήινης, δημιουργεί τις θαλάσσιες παλίρροιες στον πλανήτη μας, με πιο αντιπροσωπευτική εκείνη του πορθμού του Ευρίπου στη Χαλκίδα.
Υπάρχουν και παλίρροιες ατμοσφαιρικές, αλλά δεν έχουν μελετηθεί καλά ακόμη. Οι παλίρροιες των υδάτων αποτελούν φαινόμενα πράγματι θεαματικά.
Ο Ηλιος ασκεί κι' αυτός ελκτική δύναμη στα νερά των θαλασσών. Είναι όμως, τόσο μακριά, ώστε η επίδρασή του δεν είναι αξιόλογη, από την πλευρά αυτή.
Παρά μόνο όταν η ελκτική του δύναμη προστίθεται σ' αυτή της Σελήνης. Οι ελκτικές δυνάμεις αθροίζονται και προκαλούν τις μέγιστες παλίρροιες. Αυτό συμβαίνει κατά τη Νέα Σελήνη και κατά την Πανσέληνο.
Λόγω της Σεληνιακής έλξης, τα νερά των θαλασσών καθημερινά παρουσιάζουν μία υδάτινη διόγκωση προς το μέρος που βρίσκεται η Σελήνη, αλλά και προς το αντίθετο σημείο.
Νεώτερες παρατηρήσεις αναφέρουν ότι οι παλίρροιες επηρεάζουν και τον πυρήνα της Γης, που είναι διάπυρος - ρευστός. Γιατί έχει παρατηρηθεί ότι η Γη κάνει μία κίνηση, σαν ακατάπαυστη αναπνοή. Ο φλοιός της κινείται ρυθμικά, όπως οι παλίρροιες δύο φορές την ήμερα. Οι ήπειροι ανυψώνονται 50 εκατοστά στον ισημερινό, και 30 στα πλάτη. Δηλαδή η Γη φουσκώνει και ξεφουσκώνει.
Ισως αυτή να είναι μία αιτία της πρόκλησης των σεισμών. Ο σεισμός της 26/112/04 στην Ινδονησία, έγινε με πανσέληνο.
Η Σελήνη, κάθε στιγμή, από κει που βρίσκεται έλκει τη Γη σαν αναροφητήρας. Τα φαινόμενα της παλίρροιας στη Γη έχουν διάφορες επιπτώσεις.
Υπάρχει όμως κι ένα γεγονός που δε το βάζει ο νους του ανθρώπου:
Η πορεία της Γης προς τα εμπρός και η παλινδρόμηση των ρευμάτων της παλίρροιας, που προκαλεί η Σελήνη, λένε οι ειδικοί, φέρνει μία προοδευτική μείωση στην ταχύτητα του πλανήτη μας. Μερικά δευτερόλεπτα κάθε αιώνα. Με αποτέλεσμα, η διάρκεια του ημερονυκτίου να μεγαλώνει. Έτσι σύμφωνα με υπολογισμούς πριν από 600 εκατομμύρια χρόνια το έτος είχε 424 ήμερες. Πριν 100 εκατομμύρια 370 και σήμερα 365 ήμερες. Με τους ίδιους υπολογισμούς μετά από 600 εκατομμύρια χρόνια, το έτος θα έχει 306 ημέρες. Εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τι σημαίνει αυτό στην πορεία των εποχών.
Εκτός από αυτά έχουν εντοπιστεί σχέσεις των φάσεων της Σελήνης με την εξέλιξη του κλίματος στη Γη. Οι παλιότεροι και ιδιαίτερα οι ναυτικοί, ήξεραν τί καιρό θα κάνει, ανάλογα, αν το νέο φεγγάρι ήταν όρθιο ή πλαγιαστό. Κάτι που το έχουμε ακούσει όλοι μας.
Οι θέσεις αυτές προϋποθέτουν αλλαγές στην τροχιά της Σελήνης μεταξύ Ηλίου και Γης, γεγονός που διαμορφώνει ανάλογα τον καιρό.
Τελευταία οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι υπάρχει ένας κύκλος 19 χρόνων της βαρυτικής έλξης της Σελήνης, που επηρεάζει ανάλογα το κλίμα της Γης. Και διαμορφώνει τη θερμοκρασία των θαλασσών, την δημιουργία και πορεία κυκλώνων και αντικυκλώνων, και άλλων καιρικών φαινομένων.
Ο αποτρεπτικός ρόλος της Σελήνης για χαοτική κίνηση του άξονα της Γης
Έχει αποδειχθεί, με τη βοήθεια εκτεταμένων αριθμητικών υπολογισμών, ότι η ύπαρξη της Σελήνης παίζει σταθεροποιητικό ρόλο στην κίνηση του άξονα περιστροφής της Γης. Βρέθηκε ότι υπάρχει μια ευρεία χαοτική περιοχή, όσον αφορά την κίνηση του άξονα περιστροφής της Γης, που οφείλεται σε επικάλυψη συντονισμών. Ο άξονας της Γης αποφεύγει αυτή τη χαοτική περιοχή λόγω υπάρξεως της Σελήνης, η οποία μέσω της βαρυτικής επιδράσεώς της στη Γη κρατάει τη θέση του άξονα περιστροφής έξω από τη χαοτική περιοχή. Έτσι η θέση του άξονα της Γης εκτελεί οργανωμένη κίνηση, με συνέπεια τη σταθερότητα του κλίματος. Είναι γνωστό ότι το κλίμα επηρεάζεται από την κλίση του άξονα περιστροφής και απρόβλεπτες, χαοτικές, κινήσεις θα είχαν ως συνέπεια τη μη σταθερότητα του κλίματος και ίσως τη μη ανάπτυξη της ζωής. Οι αριθμητικοί υπολογισμοί έδειξαν ότι η μεγάλη μάζα της Σελήνης σχετικά με τη μάζα της Γης είναι η αιτία που ο άξονας περιστροφής της Γης παραμένει έξω από τη χαοτική περιοχή. Αν η Σελήνη είχε μικρότερη μάζα, ή αν δεν υπήρχε καθόλου, δεν θα μπορούσε να παίξει το σταθεροποιητικό της ρόλο και η διεύθυνση του άξονα περιστροφής της Γης θα εκτελούσε χαοτική κίνηση.
Πηγή: Βασίλης Κουτούζης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου